Pokhara

Ok het is al weer even geleden maar ik ben nu weer in internet bereik en kan meer tijd maken en heb meer zin om een blog te schrijven dus hier komtie.
Eind november naar Pokhara verhuisd. Daar via via bij een pre-school terecht gekomen. Klein schooltje van zo’n 20 kindjes tussen de 2 en 3 jaar. Als er stroom was mocht ik de filmpjes uit kiezen en afspelen op de beamer. Daarna gingen de meeste kindjes naar boven voor les. Om de dag was het of Engelse les of Nepalees (en les is dat het alfabet op noemen en schrijven). Meestal bleef ik beneden met de jonkies (2 of 3 kindjes) om met hun te spelen. Soms ging ik mee naar boven om met de Engelse les te helpen. De dag dat ik begon was er ook een nieuw meisje. Ze had het erg moeilijk en miste haar moeder veel. Ze kwam vaak troost bij mij zoeken. Moeilijk om een beetje afstand te houden.Vond het geen goed idee dat ze zich aan mij ging hechten met het gevolg dat ze de andere juffen niet leerde kennen en er nieuwe problemen zouden komen als ik weer weg moest. Gelukkig ging het goed. Heerlijke tijd in Pokhara gehad. In Citwan liep iedereen al met een dikke sjaal rond terwijl ik nog in mijn t-shirtje in de heerlijk warme zon zat.

Ik vergeet mijn eerste week in Pokhara helemaal.. Minder prettig. Toen Ik Chitwan verliet voelde ik me al niet zo lekker. Geprobeerd het te negeren maar na 2 dagen het op gegeven en gevraagd of ze me naar de dokter wouden brengen. Zo zegt zo gedaan. Eenmaal daar kreeg ik te horen dat ik een infectie in mijn darmen had. Het was of voor 22/3 dagen aan het infuus of een antibiotica kuur van 10 dagen die misschien niet eens zou helpen. Ik met mijn angst voor naalden vond deze opties niet zo leuk. Mezelf over mijn angst gezet en voor het infuus gekozen. Eerst bloed tappen. Oke niet kijken en zo erg was het niet. Daarna infuus. Wat pijnlijker maar ook dat overleeft. Toen werd het even moeilijk want toen lag ik daar in mijn eentje in een stad waar ik niemand kenden. Wat voelde ik me eenzaam. Toen werd ook nog eens duidelijk dat het infuus niet goed in een ader zat en er uit moest en opnieuw in. Yeey!!
Gelukkig kwam er ook goed nieuws. Ik had internet op mijn kamer! Heb dus 3 dagen lang series gekeken en op skype gezeten. Daarna mocht ik 5 dagen lang geen alcohol, vers fruit, pittig eten en vlees. Geen pizza hawaii dus waar ik zo’n zin in had. Gelukkig wel een andere heerlijke pizza voor mezelf gekocht. Na bijkomen in Lakeside (de toeristische strip van Pokhara aan het meer) naar het schooltje verhuist waar het voor mezelf koken werd inplaats van alle leuke restaurantjes uitproberen. Eerste keer met de motor gebracht en gehaald. Week erna op de voet. Het was zo’n 7 minuten lopen de mega supermarkt. Engste stuk was de 10 meter breden weg oversteken en hopen dat je niet werd aan gereden. Gelukkig ging ik op zaterdag dus de weg was iets “rustiger”. Voel moed stapte ik de poort uit. Straat uit. Hoek om. Weg gaat geleidelijk omhoog. 100 meter verderop staan een paar jongens van mijn leeftijd, 1 op een fietsje. Ik negeerde ze. De jongen op de fiets komt naar beneden. Hij komt vlak langs me heen en ik vraag me af waarom en dan. Past. Een klap op mijn kont. Ik shock loop ik verder. Negeer alles op mijn heen. Nepal is wel een van de laatste landen waarvan ik had verwacht dat iemand zo iets zou doen..!! Het aangestaard worden begon ik aan te wennen. Maar wild vreemde op straat die je sexy noemen of vragen of je hun vriendinnetje wil zijn was nieuw. Werd bijna bang om alleen de straat op te gaan. Gelukkig hoefde dat ook niet zo heel veel.
Ook naar de kapper geweest. Ze heeft het heel goed geknipt en ik verwachten dat het zo’n 10 euro zou kosten sinds ik in de meest luxe kapper in heel Pokhara ging maar nee.. 1,30!!! In Nederland knippen ze daar niet eens 1 haar voor.. Ik blij. Zij blij.

Met kerst voor 3 dagen terug naar Chitwan gekomen. KeRst is niet zo speciaal maar de 26ste begint hier het olifanten race festival. Samen met Bishal daar heen gegaan. Erg leuk om te zien. Racende olifanten en olifanten die voetbal spelen.
Voor nieuwjaar naar lakeside gegaan en daar 2 Engelse die ik eerder had ontmoet nieuw jaar gevierd. Mezelf een vroeg verjaardags-cadeautje gegeven. Een vlucht rond Pokhara in een helikopter! Geweldig!

Gister terug gekomen naar Sapana. Fijn om weer terug te zijn. Ik Pokhara miste ik NL heel erg en hier heb ik daar blijkbaar toch wat minder last van. Heb ik Pokhara ook een konijn gekocht. Erg leuk om daa mee in de bus te zitten. Kreeg veel aandacht. Eenmaal hier krijg ik van de boys te horen dat Dhurba gaat trouwen. Ik geloofde ze eerste niet maar het is echt zo. En ik was de laatste die het te horen kreeg. Achja. Blij dat ik er bij kan zijn. Ben erg benieuwd.
Gister was de “engagement party”. Nieuwe ervaring. Moeilijk uit te leggen maar ik zal was foto’s hier plaatsen. Zij was in ieder geval erg nerveus/ verlegen. Ze leek niet erg blij en keek de heletijd naar de grond. Gelukkig heb ik ook wat foto’s kunnen maken waar ze op lacht.